Ciekawostki na temat patrona naszej szkoły...
- Szczegóły
Stanisław Staszic urodził się 6 listopada 1755 roku w Pile. Jego ojciec i dziadek byli burmistrzami w rodzinnym mieście. Rodzicami Stanisława Staszica byli Wawrzyniec i Katarzyna z domu Mędlica. Miał on troje rodzeństwa, dwóch braci, Andrzeja i Antoniego oraz siostrę Annę. Matka młodego Stanisława chciała, by ten został księdzem, przeznaczyła go do stanu duchownego, czyniąc śluby, że całe życie będzie chodził w sukni duchownej. W latach 1779 – 1781 był na uniwersytecie w Lipsku, Getyndze, a następnie osiadł na 2 lata w Paryżu gdzie podjął studia na Collage de France. W drodze powrotnej do kraju odbył wędrówkę geologiczną po Alpach i Apeninach. W Rzeczypospolitej musiał zadowolić się posadą guwernera na Dworze Andrzeja Zamoyskiego, był wychowawcą jego dzieci. Mając 51 lat wyruszył w Tatry. Wcześniej podróżował pieszo po okolicach Krakowa, Wieliczki, po Beskidach, Podtatrzu i Górach Świętokrzyskich. Wielokrotnie podejmował wyprawy w Karpaty, w tym poza granice Polski. Stanisław Staszic w „Przestrogach dla Polski” upomniał się m.in. o prawa dla mieszczaństwa chcąc „wolnouprawnienia” dla tego stanu. To on zainicjował i sfinansował pomnik Mikołaja Kopernika, ofiarował Towarzystwu własną bibliotekę i zbiory przyrodnicze, inicjował i zachęcał do badań innych członków Towarzystwa, wzywając do „bycia narodowi użytecznym”. W 1802 osiadł na stale w Warszawie, włączając się do prac Towarzystwa Przyjaciół Nauk, którego później był wieloletnim prezesem (1808-1826). Według pamiętnikarza epoki, był ”najczynniejszym, najgorliwszym, a nade wszystko najhojniejszym” członkiem Towarzystwa. 31 VII 1818r. został odznaczony Orderem Orła Białego, a w Królestwie Kongresowym został również kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Zmarł w Warszawie 20 stycznia 1826 r. Pogrzeb miał charakter wielkiej manifestacji.